::(١) شیعر خوێندنه‌وه‌

١٤٣١ـ عن الشَّرِيدِ (رضي الله عنه) قَالَ: رَدِفْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله عليه وسلم) يَوْمًا، فَقَالَ: (هَلْ مَعَكَ مِنْ شِعْرِ أُمَيَّةَ ابْنِ أَبِي الصَّلْتِ شَيْءٌ). قُلْتُ: نَعَمْ، قَالَ: (هِيهْ). فَأَنْشَدْتُهُ بَيْتًا، فَقَالَ: (هِيهْ). ثُمَّ أَنْشَدْتُهُ بَيْتًا، فَقَالَ: (هِيهْ). حَتَّى أَنْشَدْتُهُ مِائَةَ بَيْتٍ.

له‌(شرید)ه‌وه‌ (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: ڕۆژێك له‌ دوای پێغه‌مبه‌ره‌وه‌ (صلی الله عليه وسلم) سواری وڵاخێك بوبوم فه‌رمووی: (ئایا شتێكت لاهه‌یه‌ له‌ شیعری (امیّه‌)ی كوڕی (أبي الصَّلت)؟ وتم: به‌ڵێ، فه‌رمووی: (بیڵێ)، شیعرێكم بۆ وت، فه‌رمووی: (هی تریش) شیعرێ تریشم بۆ وت، فه‌رمووی: (هی تریش) هه‌تا گه‌یشته‌ سه‌د شیعر.
ڕاست ترین وشه‌ كه‌ شاعیر وتبێتی
ئا faqeahmed
سودم له‌ به‌ رنامه‌ ی سابه‌ تی فه‌ رمووده‌ وه‌رگرت

١٤٣٢ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رضي الله عنه) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله عليه وسلم): (أَصْدَقُ كَلِمَةٍ قَالَهَا شَاعِرٌ كَلِمَةُ لَبِيدٍ: أَلَا كُلُّ شَيْءٍ مَا خَلَا اللَّهَ بَاطِلٌ. وَكَادَ أُمَيَّةُ بْنُ أَبِي الصَّلْتِ أَنْ يُسْلِمَ). [بخاري / الادب/ ٥٧٩٥]

(أبو هریرة‌)(خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم) فه‌رموویه‌تی: (ڕاست ترین وشه‌ شاعیر وتبێتی وشه‌كه‌ی (لبید)ه‌: ئاگاداربه‌ هه‌موو شتێك جگه‌ له‌خوا به‌تاڵه‌ و، (أمیّه‌)ی كوڕی (أبي الصَّلت)نزیك بووه‌ موسڵمان بێت
خراپه‌، خۆخه‌ریككردنی زۆر به‌ شیعره‌وه‌

١٤٣٣ـ عَنْ سَعْدٍ (رضي الله عنه) عَنِ النَّبِيِّ (صلی الله عليه وسلم) قَالَ: (لَأَنْ يَمْتَلِئَ جَوْفُ أَحَدِكُمْ قَيْحًا يَرِيهِ خَيْرٌ مِنْ أَنْ يَمْتَلِئَ شِعْرًا).

له‌ (سعدی كوڕی (أبي وقاص)ه‌وه‌ (خوای لێ ڕازی بێت) له‌ پێغه‌مبه‌ره‌وه‌ (صلی الله عليه وسلم) فه‌رموویه‌تی: (ئه‌گه‌ر ناوسكی یه‌كێ له‌ ئێوه‌ پڕببێت له‌ كێم هه‌تا ئه‌یگه‌نێنێ باشتره‌ له‌وه‌ی پڕبێت له‌ شیعر).