تۆ له‌ ژووره‌وه‌ نیت. تكایه‌ بچۆژووره‌وه‌ یان خۆت تۆمار بكه‌.

گرنگ!

بەخێربێیت، جگە لەم چەند بەشەی خوارەوە سەرجەم بەشەكانی یانەمان بە مەبەستی چاككاری شاردۆتەوە! لەماوەیەكی نزیكدا یانە بەتەواوی بابەتەكانی خۆی لە 2008ی ساڵی دامەزراندنیەوە تاكو ئێستا دەكەوێتە كار. [٢٠٢٣\٢\١٥]

وه‌ڵامی نوێ بنووسه‌

وه‌ڵامی نوێ بنووسه‌

وه‌ڵامه‌ نوێكه‌ی بنووسه‌ و بینێره‌

ده‌توانیت: BBCode وێنه‌ خه‌نده‌ به‌كار ببه‌یت

هەموو خانە نووسراوەکان بە قەڵەوی پێویستە پڕبکرێنەوە پێش ناردنی فۆرم

زانیارییه‌ مه‌رجه‌كان بۆ میوانان


زانیاریی پێویست / مه‌رج

لێكۆڵینه‌وه‌ی بابه‌ت / نوێترین یه‌كه‌م

1

کوردی-عربي

http://s21.me/ysm21/img/sarhang-amanatbaghdad.JPG
(محمود درويش)
باوكه‌ من یوسفم،
باوكه براكانم خۆشیان ناوێم،
باوكه‌ نایانه‌وێ له‌ نێوانیاندا بم،
سوكایه‌تیم پێ ده‌كه‌ن و به‌ر به‌رد و جنێوم ده‌ده‌ن،
ده‌خوازن بمرم تا ستایشم بكه‌ن،
باوكه‌ ده‌رگه‌ی ماڵه‌كه‌تیان به‌ ڕوودا داخستم،
له‌ كێڵگه‌ ده‌ریان كردم،
ترێكه‌میان ژاراوی كرد و لیستۆكه‌كانمیان(*) شكاند.
كه‌ شه‌ماڵ گه‌مه‌ی به‌ قژم ده‌كرد،
ئێره‌یییان پێ بردم و به‌ گژمدا هاتن و به‌ ڕووی تۆیشدا هه‌ڵشاخان.
من چیم له‌وان كردووه‌ باوكه‌؟
په‌پووله‌كان له‌سه‌ر شانم نیشتنه‌وه‌،
گوڵه‌گه‌نمه‌كان به‌سه‌رمدا نووشتانه‌وه‌ و مه‌لان به‌سه‌ر ده‌ستمدا هه‌ڵفڕین.
من چیم كردووه‌ باوكه‌؟
بۆچی من؟
تۆ ناوت نام یوسف و ئه‌وان خستمیانه‌ بیره‌كه‌وه‌ و به‌سه‌ر گورگیاندا هێنا.
گورگ له‌ براكانم دلۆڤانتره‌ باوكه‌،
مافی كه‌سم پێشێل نه‌كرد كه‌ گوتم:
یازده‌ ئه‌ستێره‌ و خۆر و مانگم بینی، كوڕنووشیان بۆ بردم!**
_______________________

(محمود درويش)

أَنا يُوسفٌ يَا أَبِي .
يَا أَبِي إِخْوَتِي لاَ يُحِبُّونَني , لاَ يُرِدُونَني بَيْنَهُم يَا أَبِي .
يَعْتَدُونَ عَلَيَّ وَيَرْمُونَني بِل حَصَى وَالكَلاَمِ .
يُرِدُونَني أَنْ أَمُوت لِكَيْ يمْدَحُونِي .
وَهُمْ أَوْصَدُوا بَاب َبَيْتِكَ دُونِي .
وَهُمْ طَرَدُونِي مِنَ الَحَقْلِ.
هُمْ سَمَّمُوا عِنَبِي يَا أَبِي .
وَهُمْ حَطَّمُوا لُعَبِي يَا أَبِي .
حَينَ مَرَّ النَّسيِمُ وَلاَعَبَ شَعْرِيَ غَارُوا وَثَارُوا عَلَيَّ وَثَارُوا عَلَيْكَ .
فَمَاذَا صَنَعْتُ لَهُمْ يَا أَبِي .
الفَرَاشَاتُ حَطَّتْ عَلَى كَتْفَيَّ , وَمَالَتْ عَلَيَّ السَّنَابِلُ , وَ الطَّيْرُ حَطَّتْ على راحتيَّ .
فَمَاذَا فَعَلْتُ أَنَا يَا أَبِي .
وَلِمَاذَا أَنَا ؟
أَنْتْ سَمَّيْتَِني يُوسُفاً , وَهُوُ أَوْقَعُونِيَ فِي الجُبِّ , وَاتَّهَمُوا الذِّئْبَ ؛ وَ الذِّئْبُ أَرْحَمُ مِنْ إِخْوَتِي ...
أَبَتِ !
هَلْ جَنَيْتُ عَلَى أَحَدٍ عِنْدَمَا قُلْتُ إِنِّي :
رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَباً , والشَّمْس والقَمَرَ ,
رَأّيْتُهُم لِي سَاجِدِينْ؟
_______________________
(*) ليستۆک: کەرەسەی یاری.
** محمود درويش، ورد أقل، ص ٧٧ دار توبقال للنشر، ط٢ الدار البيضاء ١٩٩٠. و: له‌ په‌یڤدا بۆخۆم ده‌گه‌ڕێم ١٢٦، چاپی یه‌كه‌م - ٢٠١٠
(من ديوان "ورد أقل" 1986)