ن أَبي هُرَيْرَةَ (رضي الله عنه) قالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله عليه وسلم): (قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: كُلُّ عَمَلِ ابْنِ آدَمَ لَهُ، إِلَّا الصِّيَامَ فَإِنَّهُ لِي وَأَنَا أَجْزِي بِهِ، وَالصِّيَامُ جُنَّةٌ، فَإِذَا كَانَ يَوْمُ صَوْمِ أَحَدِكُمْ فَلَا يَرْفُثْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَسْخَبْ، فَإِنْ سَابَّهُ أَحَدٌ أَوْ قَاتَلَهُ فَلْيَقُلْ: إِنِّي امْرُؤٌ صَائِمٌ، وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْيَبُ عِنْدَ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ رِيحِ الْمِسْكِ، وَلِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ يَفْرَحُهُمَا: إِذَا أَفْطَرَ فَرِحَ بِفِطْرِهِ، وَإِذَا لَقِيَ رَبَّهُ فَرِحَ بِصَوْمِهِ). [بخاري / الصوم/ ١٨٠٥]

(أبو هریره‌) (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم) فه‌رموویه‌تی: (خوای گه‌وره‌ ده‌فه‌رموێت: هه‌موو كرده‌وه‌كانی ئاده‌میزاد بۆ خۆیه‌تی جگه‌ له‌ڕۆژوو، ئه‌وه‌ به‌ڕاستی بۆ منه‌و هه‌ر خۆشم پاداشتی ده‌ده‌مه‌وه‌، هه‌روه‌ها ڕۆژو قه‌ڵغانه‌، ئه‌گه‌ر ڕۆژێك كه‌سێكتان به‌ڕۆژو بوو با ئه‌و ڕۆژه‌ قسه‌ی ناشیرین و هات و هاوار نه‌كات، خۆ ئه‌گه‌ر كه‌سێك جنێوی پێداو شه‌ڕی پێ فرۆشت بابڵێت: من كه‌سێكی به‌ڕۆژوم، سوێند به‌وكه‌سه‌ی گیانی محمدی به‌ده‌سته‌ بۆنی ده‌می ڕۆژوه‌وان له‌ڕۆژی قیامه‌تدا لای خوا له‌بۆنی میسك خۆشتره‌، هه‌روه‌ها دوو خۆشی هه‌یه‌ بۆ ڕۆژوه‌وان، كاتێك به‌ربانگ ده‌كاته‌وه‌ دڵخۆشه‌ به‌ڕۆژو شكاندنه‌كه‌ی، كاتێكیش به‌دیداری په‌روه‌ردگاری شاد ده‌بێت دڵخۆشه‌ به‌ڕۆژوه‌كه‌ی).
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رضي الله عنه) أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله عليه وسلم) قَالَ: (إِذَا جَاءَ رَمَضَانُ فُتِّحَتْ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ، وَغُلِّقَتْ أَبْوَابُ النَّارِ، وَصُفِّدَتِ الشَّيَاطِينُ). [بخاري / الصوم/ ١٨٠٠]

(أبو هریره‌) (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم) فه‌رموویه‌تی: (كاتێ كه‌ ڕه‌مه‌زان دێت ده‌روازه‌كانی به‌هه‌شت ده‌كرێنه‌وه‌و قاپیه‌كانی دۆزه‌خ داده‌خرێن و شه‌یتانه‌كان كۆت ده‌كرێن
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رضي الله عنه) قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله عليه وسلم): (لَا تَقَدَّمُوا رَمَضَانَ بِصَوْمِ يَوْمٍ وَلَا يَوْمَيْنِ، إِلَّا رَجُلٌ كَانَ يَصُومُ صَوْمًا فَلْيَصُمْهُ). [بخاري / الصوم/ ١٨١٥]

(أبو هریره‌) (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم) فه‌رموویه‌تی: (پێش ڕه‌مه‌زان به‌ڕۆژێك یان دوو ڕۆژ به‌ڕۆژو مه‌بن، مه‌گه‌ر كه‌سێك وه‌كو عاده‌ت ئه‌و ڕۆژه‌ی گرتبێ با به‌ڕۆژوو بێت).
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رضي الله عنه) قَالَ: ذَكَرَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله عليه وسلم) الْهِلَالَ فَقَالَ: (إِذَا رَأَيْتُمُوهُ فَصُومُوا، وَإِذَا رَأَيْتُمُوهُ فَأَفْطِرُوا، فَإِنْ أُغْمِيَ عَلَيْكُمْ فَعُدُّوا ثَلَاثِينَ). [بخاري / الصوم/ ١٨١٠]

(ابو هریره‌) (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌گێڕێته‌وه‌ كه‌ پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم) باسی مانگی یه‌ك شه‌وه‌ی كرد و فه‌رمووی: (ئه‌گه‌ر بینیتان ئه‌وه‌ به‌ڕۆژو بن، ئه‌گه‌ر بینیشتانه‌وه‌ بیشكێنن و (بیكه‌ن به‌ جه‌ژن) ئه‌گه‌ر هه‌ور به‌رچاوی گرتن ئه‌وه‌ سی ڕۆژی شه‌عبان ته‌واو بكه‌ن).

٥٦٧ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ (رضي الله عنه) قَالَ: ذَكَرَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله عليه وسلم) الْهِلَالَ فَقَالَ: (إِذَا رَأَيْتُمُوهُ فَصُومُوا، وَإِذَا رَأَيْتُمُوهُ فَأَفْطِرُوا، فَإِنْ أُغْمِيَ عَلَيْكُمْ فَعُدُّوا ثَلَاثِينَ). [بخاري / الصوم/ ١٨١٠]
(ابو هریره‌) (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌گێڕێته‌وه‌ كه‌ پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم) باسی مانگی یه‌ك شه‌وه‌ی كرد و فه‌رمووی: (ئه‌گه‌ر بینیتان ئه‌وه‌ به‌ڕۆژو بن، ئه‌گه‌ر بینیشتانه‌وه‌ بیشكێنن و (بیكه‌ن به‌ جه‌ژن) ئه‌گه‌ر هه‌ور به‌رچاوی گرتن ئه‌وه‌ سی ڕۆژی شه‌عبان ته‌واو بكه‌ن).

٥٦٨ـ عن أُمَّ سَلَمَةَ (رضي الله عنه): أَنَّ النَّبِيَّ (صلی الله عليه وسلم) حَلَفَ أَنْ لَا يَدْخُلَ عَلَى بَعْضِ أَهْلِهِ شَهْرًا، فَلَمَّا مَضَى تِسْعَةٌ وَعِشْرُونَ يَوْمًا غَدَا عَلَيْهِمْ أَوْ رَاحَ، فَقِيلَ لَهُ: حَلَفْتَ يَا نَبِيَّ اللَّهِ أَنْ لَا تَدْخُلَ عَلَيْنَا شَهْرًا؟ قَالَ: (إِنَّ الشَّهْرَ يَكُونُ تِسْعَةً وَعِشْرِينَ [يَوْمًا]). [بخاري / الصوم/ ١٨١١]

(ام سلمه‌) (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم) سوێندی خوارد یه‌ك مانگ نه‌چێته‌ ماڵی هه‌ندێ له‌ هاوسه‌رانی كه‌چی دوای ٢٩ ڕۆژ به‌یانیه‌ك یان ئێواره‌یه‌ك چووه‌ ماڵیان …پێی وترا: ئه‌ی پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم) تۆ سوێندت خوارد كه‌ تایه‌ك مانگ نه‌یه‌یته‌ ماڵمان. ئه‌ویش فه‌رمووی: (مانگ جاری واهه‌یه‌ ٢٩ ڕۆژه‌).

٥٦٩ـ عن ابْنَ عُمَرَ (رضي الله عنه) عَنِ النَّبِيِّ (صلی الله عليه وسلم) قَالَ: (إِنَّا أُمَّةٌ أُمِّيَّةٌ، لَا نَكْتُبُ وَلَا نَحْسُبُ، الشَّهْرُ هَكَذَا وَهَكَذَا وَهَكَذَا -وَعَقَدَ الْإِبْهَامَ فِي الثَّالِثَةِ- وَالشَّهْرُ هَكَذَا وَهَكَذَا وَهَكَذَا) يَعْنِي تَمَامَ ثَلَاثِينَ. [بخاري / الصوم/ ١٨١٤]

(ابن عمر) (خوای لێ ڕازی بێت) ده‌ڵێ: پێغه‌مبه‌ر (صلی الله عليه وسلم) فه‌رمووی: (ئێمه‌ گه‌لێكی نه‌خوێنده‌وارین نانوسین، حساب ناكه‌ین، مانگ ئه‌وه‌نده‌ و ئه‌وه‌نده‌ و ئه‌وه‌نده‌یه‌ له‌ سێهه‌میاندا په‌نجه‌ گه‌وره‌ی نوشتانه‌وه‌… مانگیش هه‌یه‌ ئه‌وه‌نده‌ و ئه‌وه‌نده‌ و ئه‌وه‌نده‌یه‌، واته‌ سی ڕۆژی ته‌واوه‌).
نوســــــــــين فقێ (احمد)