ماموستايه ك به قوتابيه كي وت
بوجي دل ليددات
قوتابي ووتي دل وه ك دهوله ليددات
دا ماعيده ره قس بكات

حاجییه‌کی قۆشمه‌ی نوێژکه‌ری له‌خواترس له‌ ماڵی ناسیاوێکیان میوان ئه‌بێت. کاتی نیوه‌ڕۆیه‌ و حاجیش به‌ر له‌ نانخواردن ئه‌یه‌وێت نوێژی نیوه‌ڕۆ بکات. به‌رماڵێکی بۆ ئه‌هێنن و ئه‌ویش به‌ مه‌زه‌نده‌ی خۆی ڕووه‌ و قیبله‌ به‌ڕماڵه‌که‌ ڕائه‌خات تا نوێژه‌که‌ی بکات. کوڕی گه‌وره‌ی ماڵه‌که،‌ که‌ له‌ ژووره‌که‌دا ئه‌بێت، نایه‌ڵێت نوێژه‌که‌ی دا‌ببه‌ستێت و پێی ئه‌ڵێ:
"حاجی به‌رماڵه‌که‌ت خوار ڕاخستووه‌، که‌مێک وه‌ری بگێڕه‌ به‌ لای ڕاستدا."
حاجیش که‌مێک به‌رماڵه‌که‌ وه‌رئه‌گێڕێت به‌لای ڕاستدا و خه‌ریکه‌ نوێژ داببه‌ستێت که‌ ژنی ماڵه‌که‌ دێته‌ ژووره‌وه‌ و به‌ په‌له‌ نایه‌ڵێت نوێژه‌که‌ی داببه‌ستێت و پێی ئه‌ڵێ:
"مام حاجی، به‌رماڵه‌که‌ت ته‌واو ڕووه‌و قیبله‌ ڕانه‌خستووه‌، ئه‌بێت زۆر زیاتر به‌لای ڕاستدا وه‌ری بگێڕیت."
حاجیش به‌رماڵه‌که‌ دوو ئه‌وه‌نده‌ی تر به‌لای ڕاستدا وه‌رئه‌گێڕێت و له‌و کاته‌دا که‌ خه‌ریکه‌ نوێژ داببه‌ستێت، پیاوی ماڵه‌که‌ دێته‌وه‌ و پێی ئه‌ڵێ:
"حاجی به‌رماڵه‌که‌ت خوار ڕاخستووه‌ و ئه‌بێت که‌مێک وه‌ری بگێڕیت به‌ لای چه‌پدا."
حاجی ئه‌مجاره‌ دێته‌ وه‌ڵام و ئه‌ڵێ:
" ئه‌ی هاوار خۆ من په‌نارتی لێ ناده‌م، نوێژ بۆ خوا ئه‌که‌م، قابیله‌ ئه‌گه‌ر تۆزێک خوار بێت قبوڵی نه‌کات؟"