بابه‌ت: سه‌فه‌ر
سڵاو
ئه‌مه یه‌کێکه له خۆشترین هۆنراوه و گۆرانیه‌کانی ئه‌ژده‌ر
هیوادارم به‌دڵتان بێت
سه‌فه‌ر
ئه‌ی ته‌بیبی ئیشقه‌که‌ی من
ده‌ی وه‌ره جارێ بـــتبــیـــنم
شــه‌قام شــه‌قام نه‌ما لـێره
ئــه‌م چرایـه‌ی دڵ نـه‌گێــرم
بۆ تۆیه حه‌رف و شیعره‌کانم
بۆ تــۆیه گشــت ئاوازه‌کــانم
ئێستا له کوێێ سۆمای چاوانم
لـــێوه‌کانت بــبـنـه لــێـوانم
چاوه‌رێی ئه‌م سه‌فه‌ره‌م نه‌کرد
به‌بێ ده‌نگی ماڵئــاواییت کرد
ئه‌شـــقه‌کـــه‌مان خه‌یاڵــی خاوه
به‌بێ هه‌سته‌و بۆ خۆشی ماوه
زۆریش نه‌ما من بمرم ده‌ردێ بگرم
ئــآزاری دڵـــم بکێشــم
له دووری تۆ من بێ که‌سم ده‌ردێ ئه‌گرم
هێــدی هێــدی غــه‌م ئه‌نـــۆشم
له‌نـــاکاوا چـــرۆی عــومری من
ده‌مــنێژێت و مـــاڵئـاوا ئه‌کات
ده‌رونــی پر له نـاســۆری من
چاوه‌کانت به فرمێسک ئه‌بات
تــکا ده‌که‌م مه‌رۆ گــوڵه‌که‌م
له‌م غوربه‌ته دڵم مه‌شکێنه
ئــازاری وا قه‌ت نابێته‌وه
له‌م ژیانه دڵم مه‌فرێنه
ئه‌ی گوڵه‌که‌م پیرت کردم
له‌م غــوربه‌ته دڵت بردم
پێکی مه‌ینه‌ت ئه‌خۆمه‌وه
یـادگـاریه‌کان ئـه‌ڵـێمه‌وه
هه‌موو رۆژێ به چاوه‌روانی
کوچه‌و کۆڵانی ئه‌م شاره‌م
بێ فایده‌یه بۆ تۆ گوڵه‌که‌م
بێ وه‌فا بوی باوانـــه‌که‌م
((ئه‌ژده‌ر))
