بابه‌ت: به‌ڵگه له‌سه‌ر واجب بوونی حیجاب
[size=16]به‌ڵگه له‌سه‌ر واجب بوونی حیجاب
ئه‌ی موسڵمان بزانه كه پۆشته‌ی ئافره‌ت له پیاوی نامه‌حڕه‌م واجبه , به‌ڵگه له‌سه‌ر واجب بوونی قورئانی پیرۆز و , سوننه‌تی پێغه‌مبه‌ری پێشه‌وایه ( درودو سه‌لامی خوای لێبێت ) .
یه‌كه‌م : به‌ڵگه له قورئانی پیرۆزه‌وه //
به‌ڵگه‌ی یه‌كه‌م : خوای گه‌وره ده‌فه‌رموێ : {وَقُل لِّلْمُؤْمِنَـتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَـرِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلاَ يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَلاَ يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ ءَابَآئِهِنَّ أَوْ ءَابَآءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَآئِهِنَّ أَوْ أَبْنَآءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِى إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِى أَخَوَتِهِنَّ أَوْ نِسَآئِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَـنُهُنَّ أَوِ التَّـبِعِينَ غَيْرِ أُوْلِى الإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُواْ عَلَى عَوْرَتِ النِّسَآءِ وَلاَ يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ وَتُوبُواْ إِلَى اللَّهِ جَمِيعاً أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ }. (النور: 31).
واته : به ئافره‌تانی ئیمانداریش بڵێ : چاویان بپارێزن ( له ته‌ماشای نا مه‌حره‌م ) داوێنی خۆیان بپارێزن له گوناه و جوانی خۆیان ده‌رنه‌خه‌ن جگه له‌وه‌ی كه دیاره ( وه‌كو ده‌م و چاو و ده‌ست ) با سه‌رپۆشه‌كانیان بده‌ن به‌سه‌ر سینه و ملیان دا و جوانی و زینه‌تی خۆیان ده‌رنه‌خه‌ن به ته‌واوی بۆ هاوسه‌ره‌كانیان نه‌بێت ، یان باوكی خۆیان ، یان باوكی مێرده‌كانیان ، یان كوری خۆیان ، یان كوری مێرده‌كانیان ، یان بۆ براكانی خۆیان ، یان برازاكانیان ، یان خوشك زاكانیان ، یان ئافره‌تێك كه په‌یوه‌ندیان هه‌یه پێكه‌وه ، یان ئه‌وانه‌ش كه كه‌نیزیه‌كانیان ( كه له بارودۆخی تایبه‌ت دا هه‌بوون ) یان ئه‌و پیاوانه‌ی كه له ماله‌كانتاندا ده‌ژین و پێویستیان به ئافره‌ت نیه ( له‌به‌ر پیری ، یان نه‌خۆشی ... هتد ) یان ئه‌و مندالانه‌ی كه هێشتا شاره‌زاییان له ئافره‌تان نیه و ( ئاره‌زووی جنسیان بۆ دروست نه‌بووه نازانن باسی عه‌ورات بكه‌ن ) نابێت ئافره‌تانی ئیماندار قاچیان ده‌ربخه‌ن و پێیان بده‌ن به زه‌ویدا ( تا ده‌نگی خشڵ و پاوانه‌كانیان بێت ) و بزانرێـت كه زینه‌ت دار و خشڵ دارن ، كه‌واته هه‌مووتان ئه‌ی ئیمانداران به‌ره‌و لای خواو به ده‌ست هێنانی ره‌زامه‌ندی ئه‌و بگه‌رێنه‌وه بۆ ئه‌وه‌ی رزگار و سه‌ر فراز بن ). ووشه‌ی (( خمار )) ئه‌وه‌یه: له‌سه‌ری ئافره‌ته‌وه داده‌پۆشێت تا پێیه‌كانیشی .
به‌ڵگه‌ی دووه‌م : خوای گه‌وره ده‌فه‌رموێ : {وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَآءِ الَّـتِي لاَ يَرْجُونَ نِكَاحاً فَلَيْسَ عَلَيْهِنَّ جُنَاحٌ أَن يَضَعْنَ ثِيَابَهُنَّ غَيْرَ مُتَبَرِّجَـتِ بِزِينَةٍ وَأَن يَسْتَعْفِفْنَ خَيْرٌ لَّهُنَّ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عِلِيمٌ }. (النور: 60).
واته : ئه‌و ئافره‌ته پیر و په‌ككه‌وتانه‌ی كه به ته‌مای شوكردن نین ، قه‌یناكات كه هه‌ندێك له پۆشاكیان دابنێن ، له كاتێك دا جوانی خۆیان ده‌رنه‌خه‌ن ، خۆ ئه‌گه‌ر پۆشته بن چاكتره بۆیان ، خوای گه‌وره ته‌واو بیسه‌ر و زانایه ( به نیه‌ت و خه‌ته‌ره‌و خه‌یاڵی دڵه‌كان ) .
به‌ڵگه‌ی سێ یه‌م : خوای گه‌وره ده‌فه‌رموێ : {يأَيُّهَا النَّبِيُُّ قُل لاَِزْوَجِكَ وَبَنَـتِكَ وَنِسَآءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِن جَلَـبِيبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنَى أَن يُعْرَفْنَ فَلاَ يُؤْذَيْنَ وَكَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَّحِيماً }. (الأحزاب: 59)
واته : ئه‌ی پێغه‌مبه‌ر ( درودی خوای لێبێت ) به هاوسه‌رانت و كچه‌كانت و ئافره‌تانی ئیماندار بڵێ : كه به پۆشاكی باڵاپۆش خۆیان داپۆشن ئه‌وه له بارترین شته كه پێی بناسرێن ، تا ئازار نه‌درێن و ، ( توشی گیر و گرفت نه‌بن )، هه‌میشه و به‌رده‌وام خوا لێخۆش بوو میهره‌بانه ( له كه‌م و كوری رابردوو تان خۆش ده‌بێت ).
دووه‌م : به‌ڵگه له فه‌رمووده‌وه //
به‌ڵگه‌ی یه‌كه‌م : پێغه‌مبه‌ر ( درودی خوای لێبێت ) ده‌فه‌رموێ «إذا خطب أحدكم امرأة فلا جناح عليه أن ينظر منها إذا كان إنما ينظر إليها لخطبة وإن كانت لا تعلم». رواه أحمد.
واته : ئه‌گه‌ر یه‌كێك له ئێوه خوازبێنی ئافره‌تێكی كرد , ئه‌گه‌ر سه‌یری بكات ئه‌وه گوناهی له‌سه‌ر نی یه هه‌رچه‌ند ئافره‌ته‌كه نه‌شزانێت .
بةلَكةى دووةم : أن النبي صلى الله عليه وسلّم لما أمر بإخراج النساء إلى مصلى العيد قلن : يا رسول الله إحدانا لا يكون لها جلباب فقال النبي صلى الله عليه وسلّم: «لتلبسها أختها من جلبابها». رواه البخاري ومسلم
واته : كاتێك پێغه‌مبه‌ر ( درودی خوای لێبێت ) كاتێك فرمانی دا ( ڕێی دا ) ئافره‌تان له ماڵیان ده‌ربچن بۆ نوێژی جه‌ژن , ئافره‌ته‌كان ووتیان : ئه‌ی پێغه‌مبه‌ری خوا یه‌كێكمان پۆشاكی باڵاپۆشی نی یه , پێغه‌مبه‌ر ( درودی خوای لێبێت ) فه‌رمووی با پۆشاكی باڵاپۆشی خوشكه‌كه‌ی بپۆشێ .
بةلَطةى سىَ يةم : أن النبي صلى الله عليه وسلّم قال: «من جر ثوبه خيلاء لم ينظر الله إليه يوم القيامة». فقالت أم سلمة فكيف يصنع النساء بذيولهن؟ قال: «يرخينه شبراً». قالت إذن تنكشف أقدامهن. قال: «يرخينه ذراعاً ولا يزدن عليه».
واتة : ثيَغةمبةر ( درودى خواى ليَبيَت ) فةرمووى : هةركةسيَك ثؤشاكى دريَذ بكات بؤ خؤبةزل زانين ئةوة لة رِؤذى دوايى خوا ( بة ضاوى رِةحمةت ) سةيرى ناكات , ئوم سةلةمة طوتى : .............................ظ؟؟؟
بةلَطةى ضوارةم : ثيَغةمبةر ( درودى خواى ليَبيَت ) دةفةرموىَ : قوله صلى الله عليه وسلّم: «إذا كان لإحداكن مكاتب وكان عنده ما يؤدي فلتحتجب منه». رواه الخمسة إلا النسائي وصححه الترمذي
بةلَطةى ثيَنجةم : ثيَغةمبةر ( درودى خواى ليَبيَت ) دةفةرموىَ : عن عائشة رضي الله عنها قالت: «كان الركبان يمرون بنا ونحن محرمات مع الرسول صلى الله عليه وسلّم، فإذا حاذونا سدلت إحدانا جلبابها على وجهها من رأسها. فإذا جاوزونا كشفناه»، رواه أحمد وأبو داود وابن ماجه
ئاماده كردنى : خوشكى من نوسه يبه ميرانى
براى بجوكتان بلند[/size]
