له‌دوای زیـــــــزبوون چاوه‌کـــــــــــانت ڕونــــــــــاکی دایـــــه‌وه‌ بــــــه‌ دڵ
دوای پـــــــایــزی خۆشـــــه‌ویستــــی شـکـــــۆفه‌بوو ته‌مه‌نـــــی گــــوڵ

بـــۆ کرانه‌وه‌ی گوڵـــــــی ڕووت چــــاوه‌کــــــــــانم بـــوونه‌ کـــــــــانــــی
شـــــه‌وی یه‌ڵـــــــدام گه‌شته‌ کۆتـــــا ده‌رکه‌وت پرشنــــگی به‌یـــــانــی

که‌ ئـــــاسمـــــانی خه‌یـــــــاڵــی من به‌ خــۆری عه‌شـــقت داگیــــــربوو
په‌پـــــــوله‌ی دڵ که‌وتـــــه‌ سه‌مـــــا به‌ گوڵــــی ڕووی تــــۆ دڵگیـــــــربوو

ڕه‌وایــــــه‌وه‌ خه‌مــــــــــی دڵ و ئــــــــــــازاری دووری بــــــێ تـــۆیـــــی
حه‌ســـــــره‌تــــی شـــــه‌وی ته‌نیــــــایــی به‌ ئه‌شکی دیده‌وه‌ ڕۆیــــــی

به‌سه‌رچــــــــوو ڕۆژانـــــــــــی تـــــــاڵی وه‌ره‌ ئه‌ی هــــاوده‌می ژینـــــم
ئه‌ی ئه‌وکه‌ســــه‌ی پێنــــــاسه‌بـــــووی بۆ گریـــــــان و پێــــــکه‌نینــــــم

ئیـــــــدی مه‌ڕۆ چونــــــــکه‌ چـــــــــــاوم بۆ چـــــــاوه‌ڕوانیت لێــــڵه‌بــــێ
گوڵـــــــم په‌پـــــــوله‌ی دڵــی مـــن گه‌ر تـــۆ نه‌بینــــێ وێـــــڵه‌بـــــــــێ