بابه‌ت: مردو ته‌نها يه‌ك ركات نويژی بۆ خوا نه‌كرد
مردو ته‌نها يه‌ك ركات نويژی بۆ خوا نه‌كرد
چيرۆكيكی راسته‌قينه‌يه شيخ ابراهيم عبد العزيز ده‌يگيريته‌وه
ئه‌ليت گه‌نجيك پی ووتم : يا شيخ ئه‌و پياوه پيره ده‌بينی ؟
ووتی نويژ ناكات .
شيخ: پاكو بيگه‌ردی بۆ خوا ئه‌لی چی؟ نويژ ناكات ؟
ووتی :به‌لی نويژ ناكات
شيخ: تۆ دلنيای
ووتی به‌لی دلنيام؟
شيخ: به‌م ته‌مه‌نه‌وه نويژ ناكات ؟ گه‌نجه‌كه پی ووتم : يا شيخ با برۆين بۆ لای و قسه‌ی له‌گه‌ل بكه به‌لكو نويژی كرد
شيخ: ئه‌ليت رۆيشتم بۆ لای پياوه پيره‌كه‌و پيم ووت ،براكه‌م سلاوی خوات ليی بيت .
پياوه پيره كه :سلاو ره‌حمه‌ت و به‌ره‌كه‌تی خوا له‌تۆش بيت.
براكه‌م چۆنی ؟
پياوه پيره‌كه:باشم ، سوپاس بۆ خوا .
شيخ: ئه‌وه‌ی له‌باره‌ی تۆوه ده‌يلين راسته ؟
پياوه پيره‌كه:چی له‌باره‌ی منه‌وه ده‌لين ؟
شيخ : ئه‌لين نويژ ناكه‌يت ؟
پياوه پيره‌كه: ترسام وامزانی شتيك رووی داوه ، ئه‌مه ئه‌لين له‌باره‌ی منه‌وه ؟ پياوه پيره‌كه ووتی: به‌لی راسته ، نويژ ناكه‌م
شيخ: به‌م ته‌مه‌نه‌وه نويژ ناكه‌يت؟
پياوه پيره‌كه: راسته نويژ ناكه‌م، به‌لام دلم پره له‌باوه‌ر ، من سوپاس بۆ خوا باوه‌ردارم ، داواكارم له خودا كه‌هيدايه‌تم بدات نويژ بكه‌م .
شيخ: دلت پره له‌ئيمان ؟! ئه‌مه راست نيه ، ئه‌گه‌ر دلت پر بوايه له‌ئيمان لاشه‌ت فه‌رمانه‌كانی جيبه‌جی ده‌كرد ، ئه‌مه يه كه پيغه‌مبه(صلی الله عليه وسلم) هه‌والمان پی ده‌دات و له‌و باره‌يه‌وه ئه‌فه‌رمويت(ألا وإن فى الجسد مضخة، إذا صلحت صلح الجسد كلة، وإذا فسدت فسد جسد كله، ألاوهى:القلب) متفق علية
واته: ( بی گومان له‌لاشه‌ی مرۆڤدا پارچه گۆشتيك هه‌يه ،ئه‌گه‌ر باش بوو ئه‌وه هه‌موو لاشه‌ی باش ده‌بی ، ئه‌گه‌ر خراپيش بوو ئه‌وه هه‌موو لاشه‌ی خراپ ده‌بيت . ئه‌ويش بريتيه:له دل
به‌هوی لاوازی ئيمانته‌وه يه كه‌نويژ ناكه‌يت ، خۆت فريو مه‌ده به‌م قسانه ، بگه‌ريه‌وه بۆ لای خوا پيش ئه‌وه‌ی شته‌كانت له ده‌س ده‌ربچيت
پياوه پيره‌كه : به‌لام چی ده‌بيت گه‌ر نويژ نه‌كه‌م و وازی ليبينم ؟ من ئيمان دارم و خوای گه‌وره به‌لينی به ئيمان داران و باوه‌رداران داوه ، ته‌نانه‌ت ئه‌وانه‌ی كه تاوانی گه‌وره‌ش ئه‌نجام ده‌ده‌ن ، بۆچی بی هيوا ده‌بيت له به‌زه‌يی خوا ، كه‌هه‌موو شتيكی گرتوه‌ته‌وه
شيخ :من بی هيوات ناكه‌م له‌به‌زه‌يی خوا ، به‌لام نامه‌ويت له بی ئاگايی و زه‌ره‌رمه‌ندان بيت، بزانه كه‌نويژ كۆلكه‌ی دينه ، هه‌ركه‌س ئه‌نجامی بدات ئه‌ركی ئاين و دينه‌كه‌ی ئه‌نجام داوه ، هه‌ركه‌سيش به‌فيروی بدات دين و ئاينی به فيرۆ داوه ، به‌لكونويژ جياوازی نيوان ئيماندار و بيباوه‌ره،يه‌كه‌م شته كه‌ليپرسينه‌وه‌ی لي ده‌كريَت له‌رۆژی دواييدا.خوای گه‌وره له‌باره‌ئه‌هلی ئاگره‌وه ئه‌فه‌رمويت :[ مَاسَلَكَكُمْ فِی سَقَرَ (٤٢)قَالُولَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّين (٤٣)]المدثر
واته:(ئه‌وه‌ی چی بوو ئيوه‌ی راپيچی دۆزه‌خ كرد؟!به‌كه‌ساسيه‌وه ئه‌لين:ئيمه له نويژ كه‌ران نه‌بووين)
هه‌روه‌ها ئه‌فه‌رمويت:(فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا)المريم ٥٩
واته:(له‌دوای ئه‌وانه كه‌سانيك له‌نه‌وه‌كانيان بونه جينشين،كه‌نويژه‌كانيان به‌زايه داو شوينی ئاره‌زووه‌كانی نه‌فسيان كه‌وتوون ،ئه‌وانه توشي گومرای و سه‌رگه‌ردانی و سزائه‌بن له‌دونياوقيامه‌تدا)
چۆن دوای هه‌موئه‌مانه ناگه‌ريَيته‌وه بۆلای خودا و نويژ ناكه‌يت؟!
پياوه پيره‌كه:ئه‌مه‌ويت نويژ بكه‌م،به‌لام…….
شيَخ قسه‌كه‌ی پي بری وتی:به‌بي به‌لام،پياوی پير تۆ ناتوانی زه‌مانه‌تی ته‌مه‌نی خۆت بكه‌يت،بيگومان ته‌مه‌ن به‌ده‌ستی خوای گه‌وره و بيگه‌رده هه‌موو مرۆڤيك سه‌ر ئه‌نجامی مردنه‌وخوای گه‌وره ئه‌فه‌مويت(كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَإِنَّمَا تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَمَن زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَأُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فَازَ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلاَّ مَتَاعُ الْغُرُور)ِ(١٨٥) ال عمران
واته:(هه‌موو كه‌سيك ئه‌بيت بمريت و مردن بچيژيت،ته‌نها له‌رۆژی قيامه‌تتدا كري و پاداشتان به‌ته‌واوی پي ده‌دريت،ئه‌وسا ئه‌وه‌ی دورخرايه‌وه له‌ئاگری دۆزه‌خ خرايه به‌هه‌شته‌وه ئه‌وه به‌راسی سه‌ر فيراز بووه،ژيانی دونياش جگه له‌وه‌ی رابواردنيكی خه‌له‌تينه‌ر،شتيَكی تر نييه)
چۆن وا تۆ ده‌بينم گرنگی به دونيا ئه‌ده‌يت و وازت له‌رۆژیی دوای هيناوه ، تۆ به‌باشی راستی ئه‌م دونيايه ئه‌زانی ، كه‌ئه‌م دونيايه زيندانی ئيمانداره‌و به‌هه‌شتی بيبروايه ، تۆ گه‌يشتويته به‌ته‌مه‌نيك با له‌دوارۆژدا له لتی چوان نه‌بيت
پياوه پيره‌كه : باشه …گۆی بيستی قسه‌كانت بووم و باش تيگه‌يشتم ، تۆش ئه‌وه‌ی له‌سه‌رت بوو ئه‌نجامت دا ، ئيستا وازم لي بينه و بابرۆم ،، پاشان لای منی به جی هيشت و رۆيشت . شيخ: من ئامۆژگاريم كردی و كاره‌كه بۆ خۆت ئه‌گه‌ريته‌وه .
شيخ: ئه‌ليت دوای دوو رۆژ گويم له‌ده‌نگيك بوو بانگی كردم ياشيخ..ياشيخ ..
ئاورم دايه‌وه ئه‌و گه‌نجه‌م بينی كه‌هه‌والی پياوه پيره‌كه‌ی پيدام ووتی : ئه‌و پياوه پيره‌ت له ياده كه‌پيری قسه‌ت له‌گه‌لی كرد .
شيخ: به‌لهی، باش له‌يادمه .
گه‌نجه‌كه : ئه‌و پياوه مرد.
شيخ: تۆ دلنيايی ؟
به‌لی، دوينی به‌يانی مرد.
شيخ: پاكو بيگه‌ردی بۆ خوا ، به‌چی شيوه‌يه‌ك مرد؟
گه‌نجه‌كه: له‌به‌يانيدا ئه‌چيت بۆ كيلگه‌كه‌ی خۆی ، پاچه‌كه‌ی به‌ده‌سته‌وه ده‌بيت ، ئه‌كه‌ويت و پاچه‌كه به‌سه‌ری ئه‌كه‌ويت و يه‌كسه‌ر ئه‌مريت، به‌لام يا شيخ شتيكی زۆر سه‌يرم ليی بينی .
شيخ: چيت ليی بينی ؟
گه‌نجه‌كه: به‌داپۆشراوی له زه‌ويدا بينيم ، كه‌دوور بوو له‌ريگای گشتی يه‌وه ، داوای ئۆتۆمبيلی فرياكه‌وتنم كرد كه بۆ ئه‌وه‌ی بيگوازيته‌وه ، به‌لام ئۆتۆمبيله‌كه دوا كه‌وت به‌هۆی سه‌ختی ريگاوبانه‌وه ، له‌وه‌ش سه‌ير تر ياشيخ؟ ئۆتۆمبيله‌كه تيك چوو ، خه‌لكه‌كه پيويستيان به ئۆتۆمبيليكی تر بوو بۆ گواستنه‌وه‌ی ته‌رمه‌كه .
شيخ: ئه‌ی خودايه !! چيتر رووی دا؟
گه‌نجه‌كه:ته‌رمه‌كه له‌به‌ر خۆر ماوه‌يه‌كی زۆر مايه‌وه ، كه‌داريك يان سيبه‌ريك نه‌بوو ته‌رمه‌كه‌ی له‌ژير دابنين، هه‌تا ئاوساو شيوه‌كه‌ی گۆرا بۆ شيوه‌يه‌كی تۆقينه‌ر ، دوای كاتيكی كه‌م ئۆتۆمبيليكی ترهات ، ته‌رمه‌كه‌ی هه‌لگرت و بردی . به‌لام له‌ريگا…..
شيخ:چی به‌سه‌ر هات ؟
گه‌نجه‌كه: ئۆتۆمبيله‌كه له‌كار كه‌وت و وه‌ستا!
شيخ:الله اكبر، دوای ئه‌مه چی روويدا ؟
گه‌نجه‌كه: ئۆتۆمبيليكی تريان هينا تا دوای نويژی نيوه‌رۆ ته‌رمه‌كه نه‌گه‌يه‌نراوه شوينی شۆرين ، دوای شۆرينی ته‌رمه‌كه‌و نويژ كردن له‌سه‌ری برا بۆ گۆرستان ، له‌وی شتيكی زۆر سه‌ير تر روويدا !
شيخ: چی روويدا؟
گه‌نجه‌كه: خه‌لكه كه ويستيان ته‌رمه‌كه بكه‌نه گۆره‌وه ، بينيان گۆره‌كه ته‌سكه‌و پيوه‌ی ناچی ، به‌تايبه‌ت كه‌ته‌رمه كه ئاوسابوو ،نه‌يانتوانی بينيژن ته‌رمه‌كه‌يان له‌سوچيكی گۆرستانه‌كه داناو گه‌ران به‌دوای گۆريكی تردا، به‌لام به‌لام تادوای نويژی ئيواره گۆريكی تريان نه‌دۆزيه‌وه !
بروانه شيخ چی به‌سه‌ر ئه‌و پياوه پيره هات ؟
شيخ : پاك و بيگه‌ردی بۆ خوا ، گه‌ربيزانيايه چی ليديت تا گيانی ده‌رده‌چوو وازی له كورنوش بردن نه‌ده‌هينا ، به‌لام به‌هيوا بوون مرۆڤ توشی بي ئاگای ئه‌كات ، وا له‌مرۆڤ ده‌كات كه‌ته‌نها بير له‌دونيای براوه بكاته‌وه، براكه‌م…خوشكه‌كه‌م….ئه‌م چيرۆكه بۆ خه‌لك بگيره‌وه ! چونكه به‌راستی ئامۆژگاری باشی تيدايه و يادهينه‌ره‌وه‌يه‌كي چاكيشه، يادهينانه‌وه‌ش سوودی بۆ ئيمانداران هه‌يه.
په‌رهوه‌ردگار داوای جيگيريت لی ده‌كه‌ين له‌سه‌ر ئه‌م ئاينه، هه‌روه‌ها داوای خۆشه‌ويستی خۆتوو گوی رايه‌ليت لی ده‌كه‌ين هه‌تا ئه‌گه‌ين به‌ليقای خۆت و تۆش ليمان رازی ئه‌بيت به‌به‌زه‌يترينی به‌به‌زه‌يه‌كان
له‌كۆتايدا ده‌ليم هيوام وايه كه‌ئه‌و كه‌سه‌ی تا ئيستا نويژ ناكات با په‌ند و ئامۆژگاری وه‌ربگريت له‌م به‌سه‌ر‌هاته داواتان ليده‌كه‌م هه‌ر كه‌س لای خۆيه‌وه بلاوی بكاته‌وه
ئا/عه‌دنان جلال حسن
islamusardam
[/center]
