بابه‌ت: نامةيةك بؤ تؤ
هینده‌ی تۆ گیرۆده‌ی ئاسمان نه‌بووم، ئه‌و دای له چریكه‌ی گریان، خۆی خه‌لتانی ئه‌سرین كرد و فرمیسكه‌كانی به‌سه‌ر دا باراندم، وه ماته‌می گیرا ئه‌و ساته‌ی كه مال ئاواییم لی كرد، به حه‌سره‌ته‌وه پرسی ( ناتدۆزمه‌وه؟ ئه‌ی بۆ جیم ده‌هیلی؟ بیرته ئه‌و ساته‌ی پیم گوتی فرمیسكه‌كانی من گولاویكن به‌سه‌ر تۆی ئه‌بارینم، بۆنی من ته‌نها بۆ تۆیه؟، تۆش هینده دل ره‌ق بووی و ئه‌و هه‌سته‌ی منت له ژیر پا نا و گوتت نه تۆ بۆ منی نه من بۆ تۆ، بی هیچ هۆیه‌ك خۆت گیرۆده‌ی من مه‌كه، بیرته كه گوتت تۆ ئاسمانیكی هینده روونی و ئاوینه‌ی دلی من ئه‌خوینیه‌وه و ئه‌زانی كه من گیرۆده‌ی ئه‌وم)، بزانه چۆن له‌گه‌ل ئاسمان دوام من گیرۆده‌ی ئه‌وم مه‌به‌ستم تۆ بوو ئاسمان هه‌له لیم تیگه‌یشت كه گوتم تۆ ئاسمانیكی سافی حه‌یفه ئه‌سرین له چاوانت بیت ئه‌و گیرۆده‌ی من بوو، كه‌چی ئه‌و كاتیش من هه‌ر گیرۆده‌ی تۆ بووم له تاو تۆ ئه‌سوتام و نوی ئه‌بوومه‌ووه و له تاو تینی خۆشه‌ویستی تۆ دووباره ئه‌سوتامه‌وه تا ئیستاش هه‌ر وام، كه‌میك به زه‌ییت بیت به حالی من من بۆ تۆ ئه‌ژیم ده تۆش بۆ من، منیكی سه‌ر سپی چی وام نه‌ماوه له ژیان تا ئه‌و ساته‌ی ماویشم له‌گه‌ل تۆ و یاده‌وه‌ریه‌كانی تۆ ئه‌ژیم، له كۆتایی دا چاوه‌ریی دیداری تۆم ئازیزه‌كه‌م بیرت ئه‌كه‌م. نامه‌كه‌م لای خۆت بپاریزه
.
زور جوان بوو دةست خوش 
