نامه‌ی باوكێك بۆ منداڵه‌كه‌ی
رۆڵه‌كه‌م:

کاتیک کەپیر ئەبم، هیوادارم لیم تیبگەیت و ئارام و لەسەرخۆ بیت لەگەلم هەندیک جار قاپیک ئەشکینم، یان شوربایەک ئەرژینمە سەر جیگەکە، ئەنقەست نیە، لەبەرئەوەیە چاوەکانم کزبوون.

هیوادارم هاوارنەکەى بەسەرما، مرۆڤی پیر، هەستى زۆر ناسکە و زووش زویر ئەبیت.
کاتیک گویم گران بوو لەوە تینەگەیشتم کەپیم ئەلییت، هاوارمەکە بەسەرما، تکا ئەکەم بۆم دووبارەبکەرەوە.

جەرگەکەم لیم ببورە، لەمەش زیاتر پیرئەبم
کاتیک ئەژنۆکانم بیهیز ئەبن، هیوادارم یارمەتیم بدەیت تا هەستم، وەک چۆن من یارمەتیم دای تا پیتگرت. ئارام بە لەگەلم.

کە هەندیک جار لەبەرخۆمەوە ورینەم کرد، هیوادارم گویملیبگریت و گالتەت لی نەیەت، ئەها تۆش بەمندالی، کەداواى میزەلانیکت ئەکرد هەر ئەتوت و ئەتوتەوە! من قەت تاقەتم لەورتە ورت و گروگالت نەئەچوو!

بمبەخشە ئەگەرً بۆنم ناخۆش بوو، بۆنم وەک بۆنى هەر پیریکی تر وایە، زۆرم لیمەکە بۆ خۆشتن، لەشم لاوازە، مرۆڤ کەپیر بوو زوو سەرمای ئەبیت و نەخۆش ئەکەویت. لیم تیبگەو تورەمەبە، ئەها بەمندالی کوناو کون رامئەکرد بەدواتا، چونکە نەتئەویست خۆتبشۆت و خۆت ئەشاردەوە. رۆلەکەم ئەزانم ئیشت زۆرە، بەلام خۆزگە ئەگەر کاتی زیایەت ئەبوو، قسەت

لەکەل ئەکردم، ئەگەر بۆ چەند دەقەیەکیش بیت زۆرە، من هەمیشە تەنهام و لەگەل خۆمم.
کاتیک دیت ئیدی نەخۆش ئەکەوم و ئەکەومە سەرجیگا. هیوادارم بەتەحەمول بیت لەگەلم و ئاگات لیم بیت. ئەبیت بمبووری ئەگەر بی مەبەست جیگەکەم تەر کرد، یان خۆم پیس کرد، ئەوەندەم نەماوە لەژیان ئەم ماوەیە سەبربگرە لەگەلم.

هەر چۆنیک بیت، نامەویت لەوە زیاتر بژیم، وەختیک سەرەی مردنم دیت، هیوادارم دەستم بگریت و هیزم بدەیتی تا بتوانم بمرم. خەمت نەبیت، ئەگەر لەودنیا خودام بینی، بۆت ئەپاریمەوەو داوا ئەکەم ئاگای لیت بيت