بابه‌ت: مهیم نییە، هیچ موهیم نییە
هۆو.
ئەو پرتە پرتەت لەچیە دەرێ فانۆسی..
نەعلەتی خوای لەخۆت و لە قات و لە ئەقریشت دا.
ئەتو لۆ ئەوەندە بێ ئەقری هەی دەماخسز.
قات.. قات.. چ ڕووحی لەبەردا مایە؟ بە ٥ دیناری لە لەنگەت کڕییە، ئەویش بە قیست، کێ دەرێ پارەشت دایتێ، وەڵڵاه نەشت دایتێ، کێ دەرێ ئئهه نەشت دزییە، دوور مەبینە! ئەوجە ئەمن حەقم چییە!
باشە باش بینە پێش چاوت، هیناتە پێش چاوت؟
-نەء.
مهیم نییە، هیچ موهیم نییە، بەخۆم دەینمە پێش چاوی خۆم. ئەگەر لەبەرکەم، ئەقریبا و قەوم و قیلەم، ( قادر و قودرەت و قارەمان و قومری..وەی وەی وەی وەی وەی وەی، قاسم و قەرەنی، قەمبەر و قەدری..هەی هەی هەی هەی) پێم دەرێن: قەت تەوەقوعمان نەدەکرد بە قەڕاڕی قەطعی، قاتەکی سەقەتی قاوەیی موقەللەمی بێ قۆپچەی ڕەزاقوڕسی قەرپ، قابیل و لایەق بە تاقە و زەوقی مەقامتان بی.
سه‌رچاوه مای اربيل
